Στις 7/5/2009 πραγματοποιήθηκε στην Πράγα έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Εκεί, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του ευρωενωσιακού κεφαλαίου αποφάσισαν δέκα «ενέργειες», μία προς μία βγαλμένες από τα αντιδραστικά κιτάπια της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Οι δέκα «μαχαιριές» στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων αφορούν σε: Γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας, με μείωση των ωρών εργασίας και των μισθών, γενναία και πολύμορφη χρηματοδότηση των μεγαλοεργοδοτών στο όνομα του να διατηρήσουν δήθεν τις θέσεις απασχόλησης, επέκταση των προγραμμάτων της απλήρωτης δουλειάς, με διοχέτευση ακόμα και αυτού του πενιχρού επιδόματος ανεργίας στις τσέπες των μονοπωλίων, αποφασιστική προώθηση της ψευτοκατάρτισης σε βάρος της πραγματικής μόρφωσης, νέες ανατροπές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και επιτάχυνση των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις.

Για όλα αυτά ένα μόλις μήνα - τότε - πριν τις ευρωεκλογές ουδεμία συζήτηση έγινε, όπως δε γίνεται και τώρα που αρχίζουν να «περπατάνε» τα μέτρα. Σήμερα η συζήτηση μονοπωλείται από τα σκάνδαλα και την εκλογολογία. Κανένα σκάνδαλο, όμως, ούτε η ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ, την εμποδίζουν να προωθεί τη φιλομονοπωλιακή της πολιτική. Οπως ο ανταγωνισμός για την κυβερνητική εξουσία δεν εμποδίζει το ΠΑΣΟΚ να στηρίζει αυτή την πολιτική. Αμφότερα τα κόμματα αυτά, οι μηχανισμοί τους, τα ΜΜΕ, δουλεύουν έτσι ώστε να εμποδίσουν την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα και, κυρίως, να οργανώσουν και να αναπτύξουν την πάλη τους εναντίον αυτής της πολιτικής. Πάλη που αν δεν αναπτυχθεί τώρα, αύριο ο λαός δε θα έχει ούτε ίχνος από κεκτημένα δικαιώματα δεκαετιών.

Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών. Απ' τη Σύνοδο της Πράγας έχουν περάσει σκάρτα δύο μήνες. Την περασμένη Πέμπτη ο πρωθυπουργός, επισκεπτόμενος το υπουργείο Απασχόλησης, άναψε το «πράσινο φως» για να προχωρήσουν ορισμένα απ' όσα συνομολογήθηκαν εκεί. «Μαχαίρι» στα Βαρέα κι Ανθυγιεινά και στις αναπηρικές συντάξεις. «Μαχαίρι» στις παροχές υπηρεσιών Υγείας μέσω του πλήρους διαχωρισμού του κλάδου Υγείας του ΙΚΑ απ' τον κλάδο συντάξεων και της προοπτικής ενοποίησής του με αντίστοιχους κλάδους άλλων Ταμείων. Δεν κόβει απ' όλους βέβαια η κυβέρνηση. Για τις επιχειρήσεις που δεν καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές στο ΙΚΑ ετοιμάζεται νέο ευνοϊκό καθεστώς.

Για τις προθέσεις της κυβέρνησης αλλά και του ΠΑΣΟΚ είχαν ξεκάθαρα τοποθετηθεί την περασμένη βδομάδα, μιλώντας σε εκδήλωση του ΙΟΒΕ (χρηματοδοτείται και απηχεί τις θέσεις του ΣΕΒ), ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Παπαθανασίου, και η υπεύθυνη του τομέα Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, Λ. Κατσέλη. Ενώπιον των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης κατέθεσαν αμφότεροι τις διαβεβαιώσεις τους πως θα πράξουν τα δέοντα για τη γιγάντωση των κερδών της, εφαρμόζοντας με πυγμή μια βαθιά αντιλαϊκή πολιτική. Ανάμεσα στις δεσμεύσεις του Γ. Παπαθανασίου ήταν τα όσα σηματοδότησε με την επίσκεψή του στο υπουργείο Απασχόλησης ο πρωθυπουργός, δηλαδή «σπάσιμο» του ΙΚΑ σε δύο Ταμεία. «Επανεξέταση» των Βαρέων και Ανθυγιεινών. Πετσόκομμα των αναπηρικών συντάξεων.

Ο υπουργός Οικονομίας είχε ακόμα δεσμευτεί για: Επέκταση του εργάσιμου χρόνου πέραν του χρόνου συνταξιοδότησης. Ζεστό χρήμα στις επιχειρήσεις (κάλυψη ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων από το κράτος). «Απελευθέρωση» επαγγελμάτων, καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων του δημοσίου. Εμβάθυνση της ιδιωτικοποίησης σε Νοσοκομεία, ΟΤΑ, Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης. Δημιουργία νέου μισθολογίου στο δημόσιο, με ισοπέδωση των μισθολογικών αποδοχών για τους νεοπροσλαμβανόμενους και καρατόμηση των δαπανών Υγείας.

Την επόμενη μέρα στο ίδιο βήμα η Λ. Κατσέλη πλειοδότησε σε προσφορά στην άρχουσα τάξη δεσμευόμενη για: Πολιτικές με στόχο την αύξηση της «παραγωγικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου, και τέτοιες πολιτικές σημαίνουν κατά τα λεγόμενά της: Νέες περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες για να εξευρεθούν πόροι για την ενίσχυση του κεφαλαίου. Προώθηση νέων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στις εργασιακές σχέσεις και μπούκωμα του κεφαλαίου με ζεστό χρήμα. Επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών των νέων έως 30 χρόνων για 4 χρόνια, εισαγωγή της κοινωνικής εργασίας για τη στήριξη ανέργων και απολυμένων, δηλαδή θα πληρώνονται οι εργοδότες για να ξεζουμίζουν τους εργάτες, ενώ θα επεκταθεί η μερική απασχόληση με μερική ασφάλιση. Προαγωγή συμπράξεων και συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή παραπέρα εμπορευματοποίηση τομέων, όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία. Παροχή νέων φοροαπαλλαγών στο κεφάλαιο...

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συμπλέουν σε μια πολιτική βαθύτατα ταξική υπέρ του κεφαλαίου, κατά του λαού. Υποστηριζόμενα από συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι πολλές από τις δέκα «ενέργειες» στις οποίες κατέληξε η Σύνοδος της Πράγας, είτε συμπεριλαμβάνονται στα 11 κοινά σημεία που συνυπέγραψε η ΓΣΕΕ με τους εργοδότες, είτε εφαρμόζονται ήδη από την κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη ή και τη συμμετοχή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Υποστηριζόμενα από ΜΜΕ που έχουν κάνει σημαία τους τις τελευταίες μέρες την εκλογολογία και επιστήμη τη διασπορά εκβιαστικών και τρομοκρατικών διλημμάτων στο λαό για το τι θα συμβεί αν από τις εκλογές δεν προκύψει ισχυρή κυβέρνηση.

Αυτή η συζήτηση πρέπει να αφήσει το λαό παγερά αδιάφορο. `Η, καλύτερα, να τον κάνει να υποψιαστεί για τα κίνητρά της, που δεν είναι καθόλου αθώα. Συμβάλλει η εκλογολογία στο να τον κρατά παθητικό θεατή ενός στημένου «ματς», απ' το οποίο τίποτα θετικό δεν έχει να προσδοκά όποιος κι αν το κερδίσει. Ισα ίσα αν ο λαός δεν παρέμβει αποφασιστικά αλλάζοντας τους όρους του παιχνιδιού, τότε θα αφήσει το πλεονέκτημα της παρέμβασης σ' αυτούς που θα αλλάξουν δραστικά προς το χειρότερο τους όρους της δικής του ζωής, της ήδη επιβαρυμένης από σωρεία αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων. Ακριβώς αυτό θέλουν να παρεμποδίσουν: Τη λαϊκή ενεργοποίηση και παρέμβαση. Επιδιώκουν να πείσουν το λαό πως η μόνη δυνατότητά του να εκφράσει την οργή και τη δυσαρέσκειά του είναι στην κάλπη, διώχνοντας με την ψήφο του τον έναν εκπρόσωπο της πλουτοκρατίας και ενισχύοντας τον άλλο.

Καμία έγνοια, όμως, δεν πρέπει να έχει ο άνθρωπος του μόχθου για το αν και πότε θα γίνουν εκλογές. Σε μια περίοδο που εκδηλώνεται σφοδρή επίθεση στο σύνολο των λαϊκών δικαιωμάτων, που επιχειρείται με τον πλέον κυνικό τρόπο να μεταφερθούν ολοκληρωτικά τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες του, αυτό που πρέπει να τον απασχολεί είναι η οργάνωση και η ανάπτυξη της πάλης του εναντίον της εφαρμοζόμενης πολιτικής, για την παρεμπόδισή της. Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης κατά της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της.

Γι' αυτό απαιτείται ο λαός να μην επιτρέψει τον εγκλωβισμό του στην εκλογολογία. Να μην επιτρέψει να γίνει έρμαιο επικίνδυνων διλημμάτων. Να πυκνώσει τις γραμμές του ταξικού κινήματος και να υποδεχτεί την κάλπη με αγώνες, να ενταχθεί στο μεγάλο σχολείο της ταξικής πάλης αποκτώντας συνείδηση της πραγματικότητας και εργαλεία για τη σωστή της ερμηνεία, δυνατότητα να βγάζει σωστά συμπεράσματα που σωστά θα τον προσανατολίζουν παντού και στην κάλπη. Να μη φοβηθεί το ενδεχόμενο μιας αδύναμης κυβέρνησης. Δυνατές ή αδύναμες κυβερνήσεις που πολιτικά εκπροσωπούν το μεγάλο κεφάλαιο, μια χαρά κάνουν τη δουλειά προς όφελός του, αποδεδειγμένα έστρεψαν και στρέφουν με μένος την όποια τους δύναμη εναντίον του λαού, σαρώνοντας δικαιώματά του. Οσο πιο ανίσχυρες, όσο πιο αδύναμα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τόσο πιο ισχυρός ο λαός, τόσο πιο ικανό το κίνημα να παρέμβει, να πιέσει, να αποσπάσει μέτρα προς όφελος των λαϊκών αναγκών.

Αυτό που πλασάρουν στο λαό σαν κίνδυνο, που επισείουν σαν φόβητρο, είναι για τον ίδιο δυνατότητα και ευκαιρία που πρέπει από σήμερα να την επιδιώξει και να την εκμεταλλευτεί όταν προκύψει. Θα είναι προς όφελός του αν επιτευχθεί ο πολιτικός στόχος για αδύναμη κυβέρνηση. Καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, των κομμάτων που στηρίζουν το σύστημα και τον «ευρωμονόδρομο», αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Μια τέτοια επιλογή μπορεί να διαμορφώσει ελπιδοφόρες εξελίξεις. Κάθε άλλη είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα επιταχύνει αρνητικές για τα λαϊκά συμφέροντα εξελίξεις, επιτρέποντας την εφαρμογή μιας ακόμα πιο σκληρής πολιτικής την περίοδο της κρίσης, εξασφαλίζοντας στο μεγάλο κεφάλαιο ηττημένο το εργατικό κίνημα στην περίοδο της ανάκαμψης. Γι' αυτό όποτε κι αν στηθούν κάλπες να βρουν την εργατική τάξη, ολόκληρο το λαό με θετικό απολογισμό αγωνιστικής ταξικής δράσης. Ετσι και μόνο μπορούν να έχουν θετικό πρόσημο οι μετέπειτα εξελίξεις.